Silbury Blowhole

Silbury Hill is een van de meest mysterieuze objecten van Wiltshire, Engeland. Velen hebben deze raadselachtige heuvel bestudeerd en er zijn honderden boeken over haar geschreven, maar de reden van haar bestaan is nog steeds in mysteriën gehuld. Wat nu als Silbury Hill over een zogenaamd blaasgat (blowhole) werd gebouwd? Dat zou niet alleen een antwoord geven op de vraag waarom ze is gebouwd, maar vooral op de vraag waarom op die specifieke plek. Silbury Hill is een van de meest mysterieuze objecten van Wiltshire, Engeland. Velen hebben deze raadselachtige heuvel bestudeerd en er zijn honderden boeken over haar geschreven, maar de reden van haar bestaan is nog steeds in mysteriën gehuld. Wat nu als Silbury Hill over een zogenaamd blaasgat (blowhole) werd gebouwd? Dat zou niet alleen een antwoord geven op de vraag waarom ze is gebouwd, maar vooral op de vraag waarom op die specifieke plek.

Silbury Hill is de hoogste prehistorische kunstmatige heuvel in Europa en een van de grootste ter wereld. De heuvel zoals we die nu zien, is niet in één keer gebouwd, maar over meerdere generaties heen, tussen 2470 en 2350 voor Christus, vergroot, opgehoogd en uitgebreid. Volgens English Heritage heeft men in de allereerste fase de bovengrond en de stenen van de ondergrond gestript. Daarna werd een heuveltje van ongeveer 1 meter hoog opgeworpen. In latere jaren werd de heuvel beetje bij beetje hoger en groter gemaakt tot wat ze nu is. Naar schatting zouden 500 mensen 15 jaar nodig hebben om Silbury Hill te bouwen.

Silbury Hill, Wiltshire, England

De heuvel werd voor het eerst geïllustreerd door de zeventiende-eeuwse antiquair John Aubrey, wiens aantekeningen, in de vorm van zijn Monumenta Britannica, tussen 1680 en 1682 werden gepubliceerd. Later schreef William Stukeley dat er tijdens het planten van bomen op de top in 1723 een skelet en een paardenhoofdstel waren ontdekt. Het is waarschijnlijk dat dit een latere, secundaire bijzetting was. De heuvel heeft verschillende opgravingen ondergaan. In 1776 heeft Hugh Percy, Duke of Northumberland, een opgraving van Edward Drax financieel ondersteund, die een groep mijnwerkers de opdracht gaf om een verticale schacht te graven van de top recht naar beneden. Ze slaagden er niet in het graf te vinden dat ze hadden verwacht. Later, in 1849, zag John Merewether, de deken van Hereford, toe op het graven van een horizontale tunnel in de heuvel. Opnieuw werd er geen graf ontdekt, maar werden er wel organische resten gevonden, waaronder rottend mos en gras. John Merewether deed echter een interessante ontdekking en schrijft op pagina 13 van zijn ‘Diary of a Dean, An Account of the Examination of Silbury Hill’: “Ik moet niet nalaten te vermelden dat op veel plaatsen vanuit het centrum op het oppervlak van de oorspronkelijke heuvel fragmenten werden gevonden van een soort snoer van twee strengen van in elkaar gedraaid gras met een globale lengte als dat van een zweepkoord.” Professor Richard Atkinson leidde een derde onderzoek tussen 1968 en 1970. Gesponsord door de BBC was het de eerste opgraving die op de televisie werd uitgezonden. Atkinson graafde een nieuwe tunnel op een vergelijkbare lijn als die van Merewether en identificeerde drie bouwfasen, hoewel Dr. Jim Leary gelooft dat de heuvel 15 bouwperiodes heeft doorlopen met daarbinnen 100 verschillende fasen die meer dan vier of vijf generaties besloegen.

John Aubrey   William Stukeley

Al het onderzoek dat tot nu toe is gedaan werpt een weldaad aan licht op de vraag hoe de heuvel is gebouwd, maar geen enkel licht op de allesbepalende vraag: Waarom? Waarom werd ze gebouwd? Wat motiveerde de bouwers en wat was (of is) haar functie? En waarom werd ze gebouwd, waar ze werd gebouwd? De ligging van Silbury Hill (in een vallei zodat de top nauwelijks het niveau van de omringende heuveltoppen bereikt) roept vele prangende vragen op. Misschien geeft Edward Drax ons een aanwijzing waarom deze specifieke plek is gekozen. In een brief verzonden in november 1776 (waarschijnlijk op maandag 18 november), schrijft Drax: “Maar toen we op een diepte van 95 voet kwamen, troffen we een Ding aan waarvan ik hoop dat het tot een grote Ontdekking zal leiden. Het was een loodrechte Holte Die Bodemloos lijkt te zijn op slechts 6 inches van ons; we hebben het al zo’n 20 voet gevolgd[;] we kunnen het nog eens Elf Voet meten, maar op die Diepte zit het helaas verstopt met veel los kalk dat erin gevallen is, echter een Sterke wind komt uit het Gat omhoog bijna genoeg om een Kaars uit te blazen, het moet in verbinding staan met de Buitenlucht of een grote Holte, in het begin kwam er wat de mijnwerkers een Damp of vuile Lucht noemen uit de Schacht omhoog, zodat ze Nauwelijks konden ademen en een Kaars wilde ook niet Branden, maar dat is voorbij en nu komt er een sterke wind omhoog[;] Het is in het midden van deze Grote Heuvel en gaat loodrecht naar beneden, het is Verbazingwekkend.” Kan het zijn dat Drax op een unieke eigenschap stuitte die al in het landschap aanwezig was en die de mensen destijds motiveerde om de eerste fase te bouwen van wat later Silbury Hill zou worden. Een zogenaamd 'blaasgat'. Een zeldzaam geologisch kenmerk waarbij lucht door een klein gat aan de oppervlakte wordt geblazen gevoed door drukverschillen tussen een gesloten ondergrondse ruimte en het oppervlak. De blowholes (blaasgaten) van Wupatki National Monument in het noorden van Arizona zijn een voorbeeld van zo'n fenomeen. Verhalen van de Hopi verwijzen naar deze openingen als de bron van de wind en het huis van de windgod, Yaponcha. Wind is belangrijk voor de agrarische georiënteerde Hopi, want zij kan wolken creëren die de nodige regen brengen. Veel grote pueblo's in het noorden van Arizona, waaronder Wupatki Pueblo, bevinden zich in de buurt van blowholes (blaasgaten).

Wupatki, Arizona, USA   Bert Janssen bij de blowhole van Wupatki

In het geval van Silbury Hill zou de locatie van het blaasgat bepalen waar de heuvel moest worden gebouwd, met als gevolg dat er een heuvel werd gebouwd op de laagste plek in de vallei. Het is heel goed mogelijk dat dit blaasgat in het Neolithicum net zo belangrijk werd gevonden als bij de Hopi. Dit zou resulteren in de bouw van een ceremoniële plaats waar het blaasgat zich bevindt. Wellicht dat het blaasgat wordt geaccentueerd door een klein heuveltje met een centraal gat er overheen te bouwen. Als een minivulkaan. En zo'n kleine heuvel is precies wat English Heritage zegt dat het de eerste fase was van wat nu Silbury Hill is. In latere jaren werd dit kleine heuveltje vergroot, waarbij de centrale opening intact werd gehouden. Dit zou verklaren waarom Edward Drax op een schacht stuitte waarvan hij schreef: “. . . een Sterke wind komt uit het Gat omhoog bijna genoeg om een Kaars uit te blazen, het moet in verbinding staan met de Buitenlucht of een grote Holte, in het begin kwam er wat de mijnwerkers een Damp of vuile Lucht noemen uit de Schacht omhoog, zodat ze Nauwelijks konden ademen en een Kaars wilde ook niet Branden, maar dat is voorbij en nu komt er een sterke wind omhoog . . . ” De wind die omhoog kwam stopte niet na verloop van tijd, maar hield aan. Het lijkt erg op het blaasgat dat ik bij Wupatki in Nothern Arizona bezocht. Het idee dat Silbury Hill over een blaasgat is gebouwd, voelt voor mij heel natuurlijk en logisch aan. Meer informatie over de verschillende aspecten van Silbury Hill, bijvoorbeeld haar connectie met 'squaring the circle', is te vinden in mijn boek 'Het Ordenend Principle'. © Bert Janssen, mei 2019

Ik nodig je uit om samen met mij de te ondernemen.