|
||||||
|
||||||
Mijn ontdekking van Squaring the Circle bij Stonehenge (zie Het laatste Geheim van Stonehenge) heeft een lawine aan nieuwe inzichten op gang gebracht. Zo kwam de Grote Piramide weer vol binnen mijn aandachtsveld, en daarmee de fascinerende connectie met Silbury Hill. Zie Silbury Hill en de Grote Piramide. |
||||||
Staande op Silbury Hill heb je vrij uitzicht op alle windstreken. Elke zonsopkomst en elke zonsondergang is vanaf Silbury Hill onbelemmerd waar te nemen. Het was deze realisatie die mij, na mijn 'Stonehenge ontdekking', de tweede schok bezorgde. Silbury Hill ligt slechts 35 kilometer ten noorden van Stonehenge. De zonsopkomst en zonsondergang bij Silbury Hill wijkt slechts fractioneel af van die bij Stonehenge. Dus tijdens de zomer zonnewende zal ook op Silbury Hill het fenomeen van ‘squaring the circle’ optreden. Althans nagenoeg 100% accuraat. En nu komt de schok. Tijdens de winterzonnewende gebeurt hetzelfde! Onvoorstelbaar. Ook dan treedt het fenomeen van ‘squaring the circle’ op, en wel 100% accuraat. Laat dit gerust even op je inwerken. Ik heb dat ook moeten doen. |
||||||
Zowel tijdens de zomerzonnewende als tijdens de winterzonnewende wordt op Silbury Hill ‘squaring the circle’ gecreëerd, of gedefinieerd, of geconstrueerd, maar net hoe je het beschouwd. Kan dat de functie en het geheim van Silbury Hill zijn? Van Sol Bury Hill? Van de Zon Begraven Heuvel? Want dat is natuurlijk wat er gebeurd. De zon wordt geboren en de zon wordt begraven. Tijdens de zomerzonnewende op de meest noordelijk gelegen punten en tijdens de winterzonnewende op de meest zuidelijk gelegen punten. Ik was nog bezig deze dramatische ontdekkingen te verwerken, toen zich een derde schokkende realisatie zich aan mij opdrong. Ongeveer anderhalf jaar eerder bestudeerde ik weer eens de nu bijna legendarisch Mayakalender en stuitte daarbij op een tot dan toe onbekend element van die kalender. Het was een al bijna even intrigerende ontdekking als die ik nu bij Stonehenge en Silbury Hill heb gedaan. Het fundament van de kalender blijkt zowel uit geografisch als uit numerologisch oogpunt gevormd te worden door ‘squaring the circle’. Klik hier |
||||||
|
||||||
De kern van de kalender bestaat uit 13 periodes van 20 dagen, hetgeen een blok van 260 dagen oplevert. Een zonnejaar bestaat uit 365 dagen, oftewel 260 dagen plus 105 dagen. Maak je nu een cirkel die bestaat uit 365 gelijke segmenten verdeelt over een blok van 260 en een blok van 105, dan heb je daarmee ‘squaring the circle’ geconstrueerd. Het kan echter ook andersom zijn gegaan. Neem een jaar en zet dat uit op een cirkel. Projecteer daar vervolgens een vierkant op met een omtrek die gelijk is aan de cirkel (squaring the circle). Je hebt nu hiermee het jaar opgedeeld in een brok van 105 dagen en een brok van 260 dagen. Zodra je spirit (cirkel) gelijk maakt aan materie (vierkant), oftewel ‘squaring the circle’, dan construeer je daarmee het fundament van de Mayakalender. Ongehoord! Laat dit gerust ook even op je inwerken. |
||||||
Alles komt tegelijkertijd in Wiltshire bij elkaar. Is dit de reden waarom Avebury, de Sanctuary, de Long Barrow van West Kennet momenteel zo actief aan het worden zijn. Het lijkt wel of de eeuwen oude slapende magische plekken wakker worden geschud. Als je ze bezoekt lijken ze in brand te staan. En dan die graancirkels. Ze zijn er altijd geweest, maar het is juist in dit tijdsgewricht dat ze plotseling massaal opduiken en dat is geen toeval. Het jaar 2012 nadert en de transitie is in volle gang. Het raam staat wagenwijd open. De Draken ontwaken. Hemel en Aarde lijken elkaar meer en meer te raken in Wiltshire. Wederom moet ik de vragen stellen. Waar leidt dit allemaal naar toe? Waar eindigt het? In mijn boek 'Het Ordenend Principle' ga ik dieper op dit onderwerp in en leg ik verbanden met aanverwante onderwerpen. © Bert Janssen, 2011. |
||||||
De tijd voor interactie is aangebroken. Ik nodig je dan ook uit om samen met mij de te ondernemen! |