|
||||||||
|
||||||||
Dit verbaasde mij, maar tegelijkertijd weet ik dat er geen toeval bestaat bij dit soort zaken. Mijn leraar, Heather Clewett, wees mij op het Obelisk-monument boven op de heuvel. Daar ik me al langere tijd bezig houdt met de Wiltshire-Egypte-Geometrie (zie Landschap Geometrie en Silbury Hill en de Grote Piramide), was ik direct geïntrigeerd door deze Obelisk en we besloten de heuvel te beklimmen. |
||||||||
|
||||||||
Op de heuvel aangekomen viel het mij op dat het monument - opgericht in 1845 door de Markies van Lansdowne ter nagedachtenis aan een van zijn voorvaderen, Sir William Petty (1623-1687) - niet op de Noord-Zuid as of op de Oost-West as was gericht. Het was alsof het monument, met 134 graden, willekeurig was uitgericht. Heather en ik kregen beide het gevoel dat de graancirkel ons smeekte de Obelisk nader te onderzoeken en dus maten we het monument op alle manieren op in de hoop een getalsmatige relatie met de graancirkel beneden ons te vinden. Dat bleek ijdele hoop. Terwijl we echter het monument verder onderzoeken, viel het mij op dat de Obelisk perfect was uitgelijnd met de graancirkel. Of beter, de graancirkel had zich op de perfecte plaats genesteld om deze uitlijning mogelijk te maken. Hoe het ook zij, feit is dat een zijde van de Obelisk precies op de graancirkel was gericht. Dit gegeven intrigeerde mij en ik voelde onmiddellijk de drang een lijn te trekken tussen de graancirkel en de Obelisk en deze lijn vervolgens door te trekken om te zien of er nog meer graancirkels bij betrokken waren. Tot mijn teleurstelling vond ik echter geen andere graancirkels op de lijn. |
||||||||
|
||||||||
De volgende dag, 8 augustus, vlogen we in een helikopter over de Cherhill formatie. Ik nam verschillende foto's van de graancirkel, de Obelisk en de oplijning. Na het vliegen besloten we terug te gaan naar de graancirkel om grondopnamen te maken. We waren nog meer dan een kilometer van de formatie verwijderd, toen Heather plotseling een zeer sterke energie om haar heen gewaar werd. Het leek voor haar alsof een enorme magneet haar een bepaalde richting uittrok. Terwijl we Cherhill naderden, was ze in staat om met haar hand aan te geven welke richting ze werd uitgetrokken. Ik was verbaasd te zien dat haar hand naar de Obelisk werd getrokken en niet naar de graancirkel. Wat was er gaande met die Obelisk? Later die dag, terwijl ik over het Internet surf, vallen mij enkele websites op die meldden dat CERN die dag de laatste afsluitende tests had gedaan. Dat was 8 augustus 2008. 08-08-08. Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld. Ik bekeek nogmaals de situatie bij Cherhill en trok de verbindende lijn nog verder, en verder, en verder. Een geestprikkelende verrassing stond mij te wachten. |
||||||||
![]() |
||||||||
De lijn eindigde net ten noorden van Geneve, in het hart van CERN! Langere tijd staarde ik naar de lijn, terwijl ik de significantie ervan trachtte te begrijpen. |
||||||||
|
||||||||
Ik zoomde weer uit om het 'grotere plaatje' te zien. Hierbij viel het mij op dat de lijn dwars door Parijs ging. Een stad die ik nog maar net een maand eerder had bezocht. Ik keek beter en een nieuwe, nog grotere shock wachtte op mij. De lijn kruiste de Place de la Concorde in het centrum van Parijs en ging dwars door de Obelisk heen die midden op de Place de la Concorde staat. Deze Obelisk is duizenden jaren oud, komt uit Egypte en is in 1833 in Parijs terechtgekomen door inspanningen van Napoleon Bonaparte zo'n 30 jaar eerder. |
||||||||
|
||||||||
Deze op- en uitlijningen konden geen toeval zijn. Ten eerste is in het landschap van Wiltshire een geometrie aanwezig die overduidelijk verwant is aan de Grote Piramide in Egypte en hierdoor tevens met Squaring de Cirkel. Dan blijken talloze graancirkels in Wiltshire gerelateerd te zijn aan deze geometrie, terwijl tegelijkertijd vele van hen de formaties Squaring de Cirkel in zich herbergen, alsof ze er zeker van willen zijn dat we het verband zien. En tenslotte duikt er een graancirkel bij Cherhill op die middels de 'moderne' Obelisk aldaar en via de antieke Obelisk in Parijs verbonden is met het hart van CERN. |
||||||||
|
||||||||
Wat moeten we van dit alles denken? Op 7 augustus 2008 duikt er een graancirkel op die zeer veel weg heeft van een exploderende of imploderende zon. Een dag later, op 8 augustus 2008 ( 8-8-8 ) test CERN het laatste van de 8 segmenten van hun deeltjes versneller, de LHC, de Large Hadron Collider. De Large Hadron Collider is 's werelds grootste deeltjes versneller, met tevens de hoogste energie. Er wordt gespeculeerd en eigenlijk verwacht dat de Collider het bestaan aantoont van het illustere Higgs boson, ook bekend als God Particle, het laatste nog niet geobserveerde, maar door het Standaard Model voorspelde deeltje. De verificatie van het bestaan van het Higgs boson zal licht doen laten schijnen op het mechanisme dat volgens het Standaard Model ervoor zorgt dat deeltjes massa hebben. (het Higgs boson werd inderdaad gevonden op 12 juli 2012 - edit 2020) Ik persoonlijk zie grote overeenkomsten tussen de graancirkel en de Collider, maar betekent dat dat ze hetzelfde zijn? Dat ze aan hetzelfde fenomeen refereren? En is de connectie tussen de graancirkel en de Large Hadron Collider goed nieuws of slecht nieuws? Meer informatie over de verschillende aspecten van dit onderwerp en aanverwante onderwerpen, kun je vinden in mijn boek Het Ordenend Principle. © Bert Janssen, 2008. PS Indien je je eigen onderzoek naar dit prikkelende onderwerp wilt doen, zorg er dan voor dat je werkt met software die rekening houdt met de buiging van het aardoppervlak. |