Squaring de Zon en de Maan

Ik heb in de loop der jaren tientallen graancirkels geanalyseerd en gereconstrueerd en vele malen stuitte ik daarbij op ‘squaring the circle’. Het fenomeen van een vierkant en een cirkel met de identieke omtrek. Aangezien het onmogelijk is om 100% perfecte ‘squaring the circle’ te construeren met alleen een passer en liniaal, waren de gevallen die ik aantrof in graancirkels zeer accurate benaderingen, maar nooit 100% perfect. Dit feit heeft mij nooit verontrust, totdat ik op een goede dag wakkerschrok en mij besefte dat ik al die tijd de verkeerde vraag had gesteld. Ik heb in de loop der jaren tientallen graancirkels geanalyseerd en gereconstrueerd en vele malen stuitte ik daarbij op ‘squaring the circle’. Het fenomeen van een vierkant en een cirkel met de identieke omtrek. Aangezien het onmogelijk is om 100% perfecte ‘squaring the circle’ te construeren met alleen een passer en liniaal, waren de gevallen die ik aantrof in graancirkels zeer accurate benaderingen, maar nooit 100% perfect. Dit feit heeft mij nooit verontrust, totdat ik op een goede dag wakkerschrok en mij besefte dat ik al die tijd de verkeerde vraag had gesteld.

Meer precies: Ik had tot dan toe telkens het verkeerde uitgangspunt gekozen. Ik begon altijd met een graancirkel en probeerde er dan ‘squaring the circle’ in te vinden. Ik realiseerde me dat ik in plaats daarvan zou moeten beginnen met 100% perfecte ‘squaring the circle’, om van daaruit te proberen een bestaande graancirkel te reconstrueren. Zo gezegd, zo gedaan en … tot mij grote verbazing bleek mijn allereerste poging al succesvol te zijn.

Het diagram linksboven toont perfecte, 100% accurate, Squaring the Circle. Het diagram rechtsboven toont het eerste element dat ik heb toegevoegd.

Het diagram linksboven spreekt voor zichzelf. Het diagram rechtsboven behoeft enige uitleg. Ik heb eerst de diagonaal van het vierkant getekend. Vervolgens heb ik de eerst toegevoegde elementen genomen (zie vorige diagrammen) en ze op de diagonaal geplaatst, zoals te zien is in het diagram rechtsboven.

Twee additionele cirkels zijn toegevoegd. De rode pijlen geven aan waar hun middelpunten zich bevinden. Zie diagram linksboven. Het diagram rechtsboven toont de volgende twee toegevoegde cirkels.

Hiermee hebben we alle benodigde lijnen en cirkels geconstrueerd. Het is nu slechts een kwestie van de juiste lijnen, cirkels en vlakken te kiezen om het diagram rechtsboven te krijgen. Het is het silhouet van de graancirkel die op 2 augustus 1996 bij Liddington Castle werd gevonden. De formatie kreeg om voor de hand liggende redenen de naam: de Zon en de Maan. Het hart van de formatie wordt gevormd door 100% accurate ‘squaring the circle’. Daar is het dan. Echter, het diagram is weliswaar perfect, maar ... het is niet een geheel perfecte weergave van de graancirkel en tegelijkertijd is het nog steeds perfect. Laat mij dit uitleggen...

Het bleek dat de graancirkel zelf een geometrische ‘fout’ bevatte. Deze fout had echter geen invloed op het hart van de formatie, de honderd procent accurate ‘squaring the circle’, en toch was de graancirkel niet perfect. Een deel van de binnenkant was iets scheef. Ik had een graancirkel gevonden met perfecte ‘squaring the circle’ erin gecodeerd, maar nu bleek de cirkel zelf niet perfect. Een deel van de formatie was duidelijk scheef. Het had weliswaar geen invloed op de aanwezig ‘squaring the circle’, maar het stoorde me wel. Er moest ergens een ‘perfecte’ graancirkel zijn met honderd procent accurate ‘squaring the circle’ erin gecodeerd. Maar waar was ze? Na lang zoeken heb ik haar uiteindelijk gevonden. Lees verder met Squaring Perfectie © Bert Janssen, 2010.